Aby nasza współpraca przebiegła w sposób bezproblemowy prezentujemy kilka wskazówek odnośnie przygotowania plików do druku. To taki swoisty mini-poradnik wyjaśniający często spotykanie pojęcia związane z drukiem.

Preferujemy pliki wektorowe

Grafika wektorowa - jest to obraz stworzony (narysowany) w specjalnym programie komputerowym (na przykład: CorelDraw, Adobe Illustrator itd.) i zapisany elektronicznie w postaci linii i figur geometrycznych. Dzięki temu zapisowi, można pozwolić sobie na zmiany rozmiaru pliku wynikowego.
Czym wektory różnią się od zdjęć? Przede wszystkim – łatwością edycji - możemy zmienić kolor wybranego elementu, usunąć dowolny fragment rysunku lub dorysować własny, zastąpić istniejący lub dodać nowy tekst itd.
Dodatkowo wektor ma nad zdjęciem jeszcze jedną przewagę i to bardzo istotną: można go powiększać bez utraty jakości obrazu, czego ze zdjęciem zrobić się nie da. Właśnie dlatego wektory są idealnym materiałem do projektów graficznych wymagających separacji barwnych.
Pliki wektorowe będą nam niezbędne gdy chcemy drukować sitodrukiem lub wycinać folie flex i flock.

Wszystkie teksty w projekcie zamieniamy na krzywe

Programy graficzne, w celu zmniejszenia wielkości plików domyślnie nie osadzają czcionek w dokumencie. Projektując np. logo i slogan firmowy używamy często czcionek o wyrafinowanym kroju, mało rozpowszechnionych, a zdarza się, że i przygotowywanych specjalnie dla danej firmy.

Wtedy możemy być pewni, że zewnętrzne studio graficzne nie ma zainstalowanej na swoich komputerach czcionki, której my użyliśmy i program na takim komputerze, przy otwieraniu pliku, będzie starał się dobrać font teoretycznie zbliżony do użytego w projekcie, co czasami przynosi zaskakujące efekty.

Kiedy jednak można użyć plików bitmapowych?

Pliki bitmapowe to najkrócej ujmując takie, które są zbudowane z pikseli. To pupularne JPGi, PNG i inne. Nie nadają się do sitodruku, za to możemy z nich drukować cyfrowo, czyli nadadzą się do druku DTF i DTG. Pliki muszą jednak spełniać odpowiednie wymagania.

Nie używamy do druku plików graficznych będących elementem strony internetowej

Pliki graficzne będące elementem strony internetowej mają zmniejszoną rozdzielczość do tzw. rozdzielczości ekranowej, czyli 72 dpi (dot per inch, po polsku – punkty na cal). Robi się to w celu zmniejszenia wielkości pliku po to, aby witryna wczytywała się jak najszybciej. Oszczędza się w ten sposób czas oraz transfer danych z serwera. Dodatkowo cześto jest użyta kompresja stratna, która powoduje dodatkowe zmniejszenie "wagi" pliku.

Do druku cyfrowego potrzebna będzie zatem grafika w rozdzielczości co najmniej 150 dpi, co zagwarantuje nam zadowalający efekt końcowy.

Stosujemy kolory w określonej skali

W profesjonalnym druku nie ma takich określeń kolorów jak “błękit nieba” czy “zieleń trawy”. Wbrew pozorom niebo w bezchmurny dzień ma różne odcienie niebieskiego, w zależności pod jakim kątem pada światło słoneczne, a trawa ma niezliczoną ilość gatunków różniących się odcieniem zieleni.

Dlatego wypełniamy poszczególne elementy obrazka używając ściśle określonej skali kolorów. Najczęściej jest to tzw. skala Pantone, w przypadku grafiki wektorowej. W przypadku bitmap będzie to CMYK. Są to wzorce kolorów ogólnie przyjętę i stosowane w poligrafii.

Dlaczego kolory na monitorze mogą się różnić od tych na gotowym wyrobie?

Obraz na monitorze powstaje w zupełnie inny sposób niż wydruk. Na ekranie monitora obraz powstaje poprzez podświetlenie trzech podstawowych kolorów RGB, a kolor biały uzyskujemy poprzez zmieszanie wszystkich trzech kolorów jednocześnie. Obraz na wydruku powstaje podczas mieszania czterech podstawowych kolorów CMYK, a kolor biały uzyskuje się poprzez kolor podłoża, na który nakładany jest obraz. Kolory na ekranie monitora dostrzegamy dzięki światłu emitowanemu przez ekran, a na wydruku widzimy dzięki światłu odbitemu od powierzchni, stąd na różnice mogą mieć wpływ podłoże oraz oświetlenie w jakim oglądamy wydruk.

Zapisuję pliki w ogólnodostępnych formatach

Dlaczego? Ponieważ nie mam pewności jakich programów i jakich wersji używają inni. Trzeba pamiętać, że starsze wersie oprogramowania nie otwierają plików zapisanych przez nowsze wersje tych samych aplikacji. Jeśli używamy najnowszej wersji oprogramowania, a studio graficzne jeszcze nie, to w najlepszym przypadku grafik otworzy pusty plik, bez grafiki, lub nie otworzy go wcale.

Dlatego dobrym zwyczajem jest zapisywanie projektów w formatach, które otwierają się u wszystkich tak samo. Dla grafiki wektorowej najpopularniejsze są formaty PDF, EPS, AI, CDR, natomiast dla grafiki bitmapowej ogólnie dostępne formaty plików to JPG, TIFF, PNG.

Nie zaszkodzi również do tych plików źródłowych dołączyć drugi, w mniejszej rozdzielczości, aby porównać, czy na komputerze w zewnętrznym studio graficznym otworzy się nam to samo co u nas.